Londra’da yaşayan toplumumuzun en güzel özelliklerinden biri birçok kuruma sahip olmaları ve diğer etnik gruplara göre daha örgütlü görünmeleri. Bu kurumlar; inançsal, yöresel, politik ve etnik kimlikleri temsil eden gruplardan oluşuyor. Dışardan bakıldığında birçok kesimi kolayca çekecek araç gereç ve kaynağa sahipler. Ancak kurum sayıları her yıl çoğalırken, buraları ziyaret eden toplum üyesi kişilerin sayısında bir azalma olduğunu söylemek yanlış olmaz. Birçok kurum, üyelerini çekebilmek için kahvaltı, bilgilendirme toplantıları ve çeşitli kültürel ve sanatsal etkinlikler organize ediyor. Bu çalışmaların her biri değerli ve desteklenmesi gerekiyor. Fakat hepsinin ortak sorunu, toplumda sayıları çok olan gençlerin az katılımı ya da katılmaması.
Toplum olarak birçok olanak yaratacak araca sahip olmamıza rağmen, gençleri çalışmalarımıza katmakta zorlanıyoruz. Ya da gençlerin istikrarlı şekilde toplum merkezlerine katılmasında sorunlar olduğunu söylemek abartı olmaz. Bu kadar olanağa sahipken bu kadar az gencimizin çalışmalara katılması, aslında herkesin üzerinde düşünüp kafa yorması gereken bir konu. Gençler ve çocuklar daha önceki kuşaklardan farklı şeyler yapmıyorlar. Fakat bunları daha çok kullandıkları cihazlarla sanal dünyada yapıyorlar. Bu hem ailelerin hem de toplum merkezlerinin işini zorlaştırıyor. Çünkü tüm düşünce, duygu ve çalışmalar orada kalıyor. Ailelerimiz ve toplum merkezleri, bir yandan gençlerle kültürel bazı sıkıntılar yaşayıp diyalog kurmada zorlanıyor, bir yandan da gençlerin kendi özel sorunlarının eklenmesiyle bu ülke gençliğinin yaşadığı sorunlarla boğuştuğunu göremiyor.
Eğitim kesintileri, gelecek kaygısı, pandeminin artırdığı ruhsal sağlık sorunları, sosyal medya bağımlılığı ve etkileri, cinsel ve etnik kimlik ve belirginlik sorunu, gençlerin hayatlarını olumsuz etkileyen sorunlardan sadece bazıları. Bu durumda ilk yapılması gerekense, onları anlama ve yaşadıklarını ifade etme olanaklarının yaratılması olacaktır. Bazen teknolojik gelişmelerden ya da önceki kuşaklara göre daha fazla maddi olanaklara sahip olmalarından yola çıkarak, “bu gençler için her şey daha kolay, bizim zamanımızda ne şu vardı ne bu” gibi söylemlerle içinden geçtikleri süreci küçümseyebiliyor, bilerek ya da bilmeyerek onları kendilerini ifade etme konusunda daha da geriye itebiliyoruz. Bu, hem kurumlar hem de ailevi ilişkiler açısından sorunlar yaşanmasına ve ilişki kurmada araya duvarların örülmesine yol açabiliyor.
Bu sorunların aşılmasında, gençlerimizin sokak yerine toplum merkezlerinde bir araya gelmesi tabii ki daha faydalı olacaktır. Sorunları çözebilmek için bu ülkede büyüyen yeni gençlik kuşağının yaşam koşullarını araştırma ve onları dinleme şart. Her yaşta gencimizi dinleyip sorunlarıyla sıkıntılarını öğrenip onlarla konuşabilmek, hem topluma hem de gençlere çok şey katacaktır. Bu, ilişkilerin kurulması ya da yenilenmesi için duvarların kalktığı, köprülerin kurulduğu bir süreç olacaktır. Bugünkü sorunlarından yola çıkılacak bu süreçte, gençlere sadece çalışma götürülmekle kalınmayıp toplum merkezlerimizde her konuda danışmalık yapacak bireyler/profesyoneller/mentörler olması onlara güvenli ortam duygusu yaşatacaktır. Güvenin sağlanması ile birlikte, günlük hayatta kendilerini ifade biçimlerinde yola çıkarak, gençlerin sorun ve sıkıntılarıyla ilgili sabırlı bir çalışma ortamı yaratmak gerekiyor. Bunun için, sosyal medyada bir platform kurup videolar çekmekten kendi sorunlarına karşı besteleyecekleri rap şarkıya kadar her şeye açık olmak gerekecektir. Kurumların bu açıdan rolü, olanak yaratmak ve kolaylaştırıcı unsur olmak olmalıdır.
Yaşadığı sorunları bilen ve bu konuda kendi toplumu içinde çalışma yürüten bir genç için belki de en önemlisi, bu sorunlara yönelik ortak çalışma yürütebileceği diğer gençlerle bir araya gelebilmek olacaktır. Hem kendi toplumu içerisinde, hem de diğer yerli ve göçmen gençlerle bir araya gelmeleri, gençlerimizin yaşadıkları ülkeye ait olduklarını hissedip bir arada yaşama konusunda olumlu adımlar atmasını sağlayacaktır. Bu adımlar, kimlik sorununu ortadan kaldırırken, daha iyi bir gelecek için hayatının her alanında mücadele etme konusunda dayanıklı gençlerin yetişmesine yol açacaktır. Gençlerin böyle yetişmeleri, toplumun olumlu yönde değişmesine ve entegrasyon sürecinin kısa sürede tamamlanmasını getirecektir. Bu toplum için iyi bir şey olsa gerek!
