Hackney’in Stoke Newington ve London Fields bölgelerinde, her iki bölge encümenlerinin görevlerinden ayrılmasından sonra gündeme gelen ara seçimler 12 Eylül tarihinde gerçekleşti.

İşçi Partili önceki encümen Mete Çoban’ın Londra Büyükşehir Belediyesi’nde enerjiden sorumlu başkan yardımcısı olarak atanmasından sonra boşalan Stoke Newington bölgesinde seçimleri sürpriz biçimde Yeşiller (Green Party) adayı Liam Davis %53 oy oranıyla kazandı.

Seçimlerde İşçi Partisi adayı Zak Davies-Khan %40 oy oranıyla ikinci oldu; geçen seçimelere göre %19’luk bir değişimin olduğu seçimlerde, Liberal Demokratlar %3.3 or oranıyla üçüncü olurken, Muhafazakârlar % 3.1 ile hemen arkasından geldi. Bağımsız aday Tan Bui ise % 0.5 oy aldı.

Bu ara seçime katılım oranı %20.35’te kaldı ve toplamda 2.362 oy kullanıldı.

Davis zafer konuşmasında konut koşulları, kesintiler ve belediye emeklilik fonlarının etik bir şekilde elden çıkarılması gibi önemli kampanya konularını yeniden ele aldı.

Ağustos ayında Yeşiller, seçim anlaşmasının bir parçası olarak Davis’e destek veren Bağımsız Sosyalistlerle güçlerini birleştirmişlerdi. Bu koalisyon, Muhafazakarları beledeyideki en büyük muhalefet grubu olmaktan çıkarmayı hedefliyor.

London Fields’te değişim yok

London Fields bölgesinde gerçekleşen seçimlerde ise İşçi Partili George Gooch meclis üyesi olarak seçildi. Gooch oyların %54’ünü alarak seçimi kazanırken, Bağımsız Sosyalist aday Sarah Byrne ise %31.5 ile ikinci sırada yer aldı.

Muhafazakârlar %5.2 ile üçüncü ve Liberal Demokratlar az farkla onların ardından gelirken, Workers Party %3.8 ile sonuncu oldu.

Ara seçime katılım oranı %14.49’da kaldı ve toplamda 1.378 oy kullanıldı.

Gooch, konut onarımlarını ve yeşil alanları iyileştirme, daha erişilebilir geri dönüşüm sağlama ve anti-sosyal davranışlarla mücadele etme sözü vermişti.

Kampanyada, yine Muhafazakârları belediyedeki resmi muhalefet grubu olmaktan çıkarmaya yönelik koalisyon teklifinin bir parçası olarak Yeşiller’in Byrne’ü desteklemek üzere adaylarını geri çekmesi dikkat çekti.

Silah Ticaretine Karşı Kampanya (Campaign Against Arms Trade) ve Dünya Barış Vakfı (World Peace Foundation) tarafından 18 Eylül’de yayınlanan rapora göre, hükümetin kapıları silah ticareti yapanlara sonuna kadar açılmış. Silah şirketlerinin bakanlar ve yetkililer üzerinde eşi benzeri görülmemiş bir etki yaratarak, İngiliz hükümetinin politikalarını saptırdığı da raporda ortaya konuyor.

Rapor, silah endüstrisinin hükümetin politikalarını nasıl etkilediğini ve yıllar içinde hükümetle geliştirilen ilişkilerin çok yakınlaşması ile aradaki resmi çizginin neredeyse silindiğini gösteriyor. Çok yakınlaşan ilişkiler nedeniyle, Savunma Bakanlığı’nın tedarik sistemi silah şirketlerine sürekli kar sağlayan bir sisteme dönüşmüş. Silah ihracat kontrol rejimi olabildiğince esnekleştirilerek silah şirketlerinin Yemen ve Filistin’deki zulmü körüklemeye devam etmesine izin verilmiş. Silah şirketlerinin ciddi yolsuzluklar için hesap vermekten kaçınmalarının zemini oluşturulmuş. Rapora göre bunların sonucunda savaş suçlarını, insan hakları ihlallerini ve bariz yolsuzlukları sürdüren silah ihracatı kararları alınıyor ve kurallar düzenli olarak sektör lehine esnetiliyor.

“Döner kapıdan açık kapıya: Birleşik Krallık hükümeti ile silah endüstrisi arasında giderek yakınlaşan birliktelik” başlıklı raporda yer alan temel bulgulardan bazıları şunlar.

• BAE Systems, bakanlarla ve başbakanlarla diğer tüm özel şirketlerden daha fazla toplantı yapmış. Ardından diğer iki silah şirketi Airbus ve Rolls-Royce geliyor.
• Üst düzey askeri yetkililerin ve Savunma Bakanlığı’nın sivil personelinin %40’ından fazlası, kamu hizmetinden ayrıldıktan sonra silah ve güvenlik şirketlerinde yönetim kurulu üyesi ve bağımsız danışman olarak rol almakta ve bunların büyük çoğunluğu tedarik alanında çalışmakta.
• 2009-19 yılları arasında üst düzey hükümet yetkilileri ve bakanlar silah endüstrisindeki meslektaşlarıyla günde ortalama 1.64 kez bir araya gelmiş.

Dünyanın dört bir tarafına ölüm yayan silah tacirlerine, hükümetin en üst kademelerine benzersiz düzeyde erişim olanağı sağlamak için; silah endüstrisi şefleri hükümet-sanayi danışma organları aracılığıyla düzenli irtibat kurmuş. İş ve Ticaret Bakanlığı bünyesinde özel bir silah ihracatı teşvik ajansı oluşturulmuş ve silah şirketleri ile bakanlar ve üst düzey kamu görevlileri arasında çeşitli konularda düzenli toplantılar yapılmış.

Rapor, Savunma Bakanlığı’nın silah endüstri ile olan ilişkisini müşteri ve tedarikçi ilişkisinden çıkarak ortak ve müttefik ilişkisine dönüşmesiyle, taraflar arasındaki çizgilerin giderek silindiğini savunuyor. Bu durum özellikle ülke endüstrisine hakim olan ve neredeyse devletin özel bir kolu haline gelen BAE Systems için çok daha geçerli. Rapor, hükümet ve sanayi arasındaki personel akışının bir ‘döner kapı’ değil, ulusal güvenlik kurumunun bir bölümünden diğerine doğal bir ‘açık kapı’ olduğuna da vurgu yapıyor.

Önlerine çıkan engelleri aşmak için hükümetleri etkilemeye çalışan sektörler arasında en başarılı olanı silah şirketleri. Bunların başbakanlar dahil en üst düzeyde kurduğu yakın ilişkiler ve elde ettikleri ayrıcalıklar dünyanın dört bir tarafına yayılan çatışma ve savaşları her gün daha fazla körüklemekte ve daha fazla insanın hayatına mal olmakta.

Rapor, Suudi Arabistan’ın Yemen’de ve İsrail’in Gazze’de yaptığı gibi insan hakları ihlalleri ve sivillere yönelik saldırılara ilişkin çok sayıda kanıt karşısında bile, silah ihracatına ilişkin kilit kararların yıllar boyunca nasıl sürekli olarak ihracata izin verme ve endüstri karlarını koruma yönünde olduğunu gösteriyor. Ayrıca, Suudi Arabistan’a silah satışlarında yolsuzlukla ilgili Ağır Dolandırıcılık Dairesi’nin (Serious Fraud Office) soruşturmasını iptal etmeye bile razı oldu.

Raporun yazarı da olan CAAT Araştırma Koordinatörü Dr. Sam Perlo-Freeman ortaya çıkan sonuca dair şu değerlendirmeyi yaptı:

“Bu bozuk bir sistem. Hiçbir sektör, özellikle de ölüm ve yıkımla bağlantılı bir sektör, hükümet üzerinde bu düzeyde bir etkiye sahip olmamalı. Bu düzeydeki bir etki son derece antidemokratiktir ve korkunç savaş suçlarına ortak olmanın yanı sıra hissedar kârlarının ne pahasına olursa olsun korunması demektir. Silah endüstrisinin hükümet politikaları üzerindeki baskısını kırmak için acil radikal tedbirlere ihtiyaç var.”